Rotterdam, drie sterren, een reis waard, blogte ik pakweg drie maanden terug.
Ondertussen tikt de tijd door naar nieuwe vergezichten. Ongewisse vergezichten. Het stof van de bezuinigingswolken is inmiddels neergedaald. Anders zal het worden, anders zal het zijn. Protest heeft plaatsgemaakt voor realisme. Het zal simpelweg anders moeten. Handen uit de mouwen in het geloof dat het anders kan.
In dat kader is het jammer dat de Caldic Collectie elders zal neerstrijken. Zou een fraaie boost geweest zijn voor de stad. Juist in deze tijd. Rotterdam: een gemiste kans.
Toch voel ik kracht, een intrinsieke kracht die deze stad rijk is. Niet een pad over rozen, wel energie dat Rotterdam in vooruit houdt. Christian Boltanski zal in het kader van Zwart/Wit zijn kamp opslaan in het Fotomuseum. Art Rotterdam kent weer een sterker en internationaler deelnemersveld dan voorheen. Een jonge nieuwe galeriescene die de woelige economische tijden trotseert, net als de kunstenaars. Not easy, maar vol overtuiging en wilskracht. Leegstand van kantoren? Dat lossen we volgens Zus op. Boijmans en crowdfunding? Geen woorden maar daden. Dat is Rotterdam! Een reis waard.
Mijn blog voor State of the Art stopt hier. Onaf, maar een blog zal altijd onaf zijn. Thank you all. Ik kom later weer terug, dus hou de nieuwe media in de gaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten