Met design was ik al bezig. Ik zat liever wat langer op tuinstoelen en ging dan ineens voor iets goeds. Object voor object, langzaamaan vulde mijn appartement zich. Kunst kwam voor mij niet veel later als een duveltje uit een doosje. Vrij spontaan kocht ik van een dertiende maand een foto van Jean Marc Spaans bij Galerie Delta op de Oude Binnenweg, nu elf jaar geleden. “Eens en niet weer”, dacht ik toen, geschrokken van mijn gat in de hand. But there things started. Een paard van Troje was binnengereden. Vrijwel iedere zaterdag streek ik neer bij Hans Sonnenberg op mijn loopje naar Donner. Hij liet me kennismaken met een wereld die ik niet kende. Een wereld die zich kennelijk synchroon heeft afgespeeld aan mijn fysieke aanwezigheid in Rotterdam en nog veel eerder, toen ik veilig op school zat of geeneens geboren was...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten